ส่วนหัว เปรียบเสมือน เป้าหมายของการทำ KM (Knowledge Vision: KV) ต้องตอบได้ว่าจะทำ KM ไปทำไม
ส่วนกลางตัว เปรียบเสมือน การแบ่งปันความรู้ (Knowledge Sharing: KS) ซึ่งถือเป็น “หัวใจ” ให้ความสำคัญกับการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ช่วยเหลือเกื้อกูลซึ่งกันและกัน (Share and Learn)
ส่วนหาง เปรียบเสมือนคลังความรู้ (Knowledge Assets: KA) สร้างคลังความรู้ เชื่อมโยงเครือข่าย ประยุกต์ใช้ ICT การ “สะบัดหาง” จะเป็นการสร้างพลังจากชุมชนแห่งคนที่เป็นเครือข่ายในการแลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน (KS Community of Practices: CoPs)
1. กำหนด KV โดย KV ที่ดีจะต้องตอบสนองต่อวิสัยทัศน์ พันธกิจขององค์กร ไม่ยึดติด ไม่มีสูตรตายตัว ปรับเปลี่ยนได้ตามความเหมาะสมและสถานการณ์อย่างเป็นระบบ
2. จัดทำตารางแห่งอิสรภาพ เพื่อใช้เป็นเครื่องมือร่วมกันในการประเมินสถานะความรู้ของ องค์กรในประเด็นที่สำคัญ เป็นแผนภูมิ “ธารปัญญา” และแผนภูมิ “ขั้นบันได” เพื่อนำสู่การทำ KS และ KA อย่างเหมาะสม
3. ดำเนินการสร้างโอกาสให้เกิด KS ในประเด็นความรู้ต่างๆ ภายในหน่วยงาน และข้ามหน่วยงาน จะต้องมีการเรียนรู้ร่วมกันและแบ่งปันกัน เพื่อให้งานบรรลุเป้าหมาย
4. การนำความรู้ที่ได้จากการแบ่งปันกัน มาจัดทำเป็น KA คือส่วนที่สำคัญที่สุด ที่จะทำให้ KM มีพลัง ทำอย่างไรให้ความรู้ออกมาเป็นความรู้เด่นชัด ใครจะเป็นคนถอดความรู้ ทั้งนี้ในขั้นแรกควรให้จัดทำเป็นบันทึกเรื่องเล่า จัดเก็บ และเผยแพร่อย่างเป็นระบบ เพื่อให้คนในองค์กรสามารถใช้ประโยชน์ได้โดยง่าย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น